Термин „екстензија“ има знатно одређеније значење од термина метафора: подразумева способност израза (обично зависне лексичке речи) да се „шири“ и изражава својства предмета који су по природи својој толико различити да је искључена могућност сличности било ког њиховог својства. Циљ нам је да испитамо у којој се мери овако схваћен појам екстензија може применити на Аристотелову неаналошку метафору, тј. на прве три „врсте“ издвојене у основној дефиницији метафоре.